22 مهر 1388 / 25 شوال 1430 / 14 اکتبر 2009

مطبوعات كشور در آخرين روزهاي حيات رژيم پهلوي به اعتصاب خود پايان دادند. دراين روزمطبوعات درتهران با عنوان خبري «پايان قرن سانسور» به زيرچاپ رفتند. دردروان مبارزات حق طلبانه مردم مسلمان و مبارز ايران، اعتصاب جامعه مطبوعات در يكي از بحراني ترين اوضاع سياسي صورت گرفت و سرانجام با كسب امتيازاتي مبني بر رعايت حقوق وآزاديهاي مطبوعاتي پايان يافت.

آيت‏اللَّه محمدباقر محسني ملايري، يكي از چهره‏هاي بنام حوزه علميه قم، در سال 1285 ش (1324 ق) در نجف اشرف و در بيت علم و فضيلت به دنيا آمد. وي در كودكي به همراه پدر به ملاير رفت و پس از فراگيري مقدمات، راهي حوزه علميه مشهد شد. آيت‏اللَّه محسني همزمان با تأسيس حوزه علميه قم، به اين شهر هجرت كرد و در محضر آيات عظام شيخ عبدالكريم حائري يزدي و سپس سيد حسين بروجردي، زانوي ادب زد و به مدارج والاي علمي دست يافت. ايشان پس از سالياني چند به ملاير بازگشت و در احداث حوزه علميه، حسينيه و كتابخانه و مسجد و نيز تدريس، تأليف و ارشاد مردم آن سامان همت گماشت. آيت‏اللَّه ملايري عالمي عابد و شب زنده‏دار، آگاه بر علوم مختلف و اهل توسل و زيارت بود. سرانجام اين عالم خدمتگزار دين پس از يك دوره بيماري، بر اثر سكته قلبي در 22 مهر 1374 برابر با 19 جمادي الاول 1416 ق در 89 سالگي درگذشت و در حرم حضرت معصومه(س) دفن شد.

استاد سيد محمد علي صفير در سال 1294 ش (1333 ق) در كرمانشاه و در خانداني اهل علم به دنيا آمد. وي در ابتدا مقداري از علوم حوزوي را فراگرفت و سپس از دانشكده معقول و منقول دانشگاه تهران فارغ‏التحصيل شد. استاد صفير از آن پس به تدريس پرداخت و در كنار آن به دفاع از حريم تشيع و پاسخ به شبهات همت گماشت. از جمله فعاليت‏هاي صفير مي‏توان به تأسيس مراكز فرهنگي و ديني از قبيل انجمن تعليمات اسلامي ايران و همكاري در تأسيس بناي حسينيه ارشاد تهران اشاره نمود. استاد صفير داراي طبعي بلند، همتي زياد و مجاهدت و استقامت در راه حق و حقيقت بود و علاوه بر هُنر استادي در انواع شعر، در كارهاي هنري نيز دست داشت. در بسياري از مساجد ايران، آثار طبع هنري او روي كاشي‏كاري، ثبت و حك شده است. استاد صفير با توجه به علوّ طبع و منش عارفانه خويش، هماره محبوب قلوب خاص و عام بوده و در محافل ادبي براي او و آثارش، ارزش ويژه‏اي قائل مي‏باشند. خردنامه، ديوان اشعار، درس دين و تصحيح ديوان اشعار امام علي(علیه السّلام) به فارسي از جمله آثار اوست. استاد صفير سرانجام در 22 مهر 1377 ش در 77 سالگي در تهران درگذشت و در قطعه هنرمندان و فرهيختگانِ بهشت زهرا به خاك سپرده شد.

ٍ«حضرت امام جعفر صادق (علیه السّلام) » ششمين ستاره درخشان سپهر ولايت و امامت بدستور منصور خليفه عباسي به شهادت رسيدند. امام صادق (علیه السّلام) دردامان مادري پرهيزكار بنام «اُمِّ فَروَه» دخت« قاسم بن محمد»؛ و درسايه پدربزرگوارشان امام محمد باقر(علیه السّلام) پرورش يافتند. ايشان در31سالگي پس ازشهادت امام باقر(علیه السّلام) عهده‎دارمقام امامت شدند. دردوران امامت امام صادق (علیه السّلام) امويان و عباسيان برسرخلافت درگيريهاي شديد داشتند و همين امرزمينه مناسبي براي امام فراهم آورد تا به گسترش علوم اسلامي و تربيت شاگردان مكتب خود بپردازند. ازاين رهگذرامام صادق(علیه السّلام) هزاران فقيه، متكلم و دانشمند براي جامعه اسلامي تربيت كردند و بدين ترتيب مذهب شيعه و فقه جعفري را ازمجموعه ارزشمند احاديث و روايتهاي بشمارخود غني‎ترساختند. عباسيان دراين ميانه‎ همانند امويان ازآزارو شكنجه‎ امام صادق(علیه السّلام) فروگذار نكردند و ازارتباط مردم با آن حضرت جلوگيري كردند. سرانجام امام صادق(علیه السّلام) اين چشمه جوشان دانش و معرفت اسلامي در65سالگي بدستورمنصورعباسي مسموم و شهيد شدند. پيكرمطهرامام صادق(علیه السّلام) درگورستان بقيع بخاك سپرده شده است.

بنا به قول حاجي خليفه؛ بَناكتي تأليف كتاب خود رَوضَةُ اُولِي الاَلباب را به پايان رساند. بخش اعظم مطالب اين كتاب ازجامعُ التّواريخ رشيدُالدّين فضل الله اقتباس شده و مشتمل برتاريخ عمومي عالم ازخلقت حضرت آدم تا حكومت ابوسعيدخان است. بناكتي دراين كتاب اطلاعات دقيقي درباره اماكن، نفوس و حوادث تاريخي گردآورده است و كتابش منبع مهمي درباره تاريخ مغول بشمارمي‎رود.

احمد هروي محدث و نويسنده‏ي مسلمان ايراني از مدرسين برجسته‏ي مدرسه‏ي نظاميه بلخ به شمار مي‏رفت. معروف‏ترين شاگرد او كه در محضرش پرورش يافت، رشيد الدين وطواط، اديب، شاعر و سخن‏سراي شهير بلخ بود. هروي در سال 520 ق پس از مراسم حج به بغداد آمد و به درخواست گروهي از دانشمندان و نويسندگان اين شهر به تدريس حديث و ادبيات پرداخت.

همزمان با 25 شوال، سالروز شهادت امام جعفر صادق (علیه السّلام) برابر با دوم فروردين سال 1342 ش، مجلس سوگواري از طرف حضرت آيت‏اللَّه گلپايگاني در مدرسه‏ي فيضيه‏ي قم برگزار شد. در اين مراسم عده‏ي زيادي از مزدوران رژيم پهلوي با لباس كشاورزان و چماقداران ضمن برهم زدن سخنراني، به ضرب و شتم طلاب پرداختند. در اين حمله‏ي وحشيانه، ضمن اهانت به ساحت مقدس قرآن كريم، بر اثر پرتاب طلبه‏ها از طبقات فوقاني و پشت‏بامِ مدرسه، تعداد زيادي كشته و مجروح شدند. اين واقعه، به شدت از جانب امام خميني(رحمت الله علیه) محكوم شد و سخنراني شديدي عليه رژيم شاه ايراد فرمودند. رژيم با اين عمل مي‏خواست هم زَهره‏چشمي از روحانيت بگيرد و هم حوزه را در مقابل مردم قرار دهد. اما افشاگري‏هاي حضرت امام و وقايع پس از آن، رژيم پهلوي را رسوا ساخت.

شيل دانشمند و شيميدان سوئدي گاز كلر را كشف كرد. تا آن هنگام تصورمي شد كه كلرمحتوي گازاكسيژن است اما ازآن پس مكربه عنوان عنصرشناخته و تأييد شد. مكر دردماي متعارف، سمّي است كشنده و به رنگ زرد مايل به سبزاست. كلرمصارف فراواني درپزشكي دارد و ازاين گاز درپالايش نفت و ساختن كائوچوي مصنوعي نيزاستفاده مي شود.

سازمان بين المللي استاندارد درلندن پايه ريزي شد و يك سال بعد بطور رسمي كار خود را آغاز كرد. درسال1970ميلادي به پيشنهاد رئيس وقت سازمان بين المللي استاندارد، 14اكتبرروزجهاني استاندارد نامگذاري شد. مؤسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران نيزازاعضاي فعال سازمان بين المللي استاندارد است كه ازسال1339هجري شمسي بطوررسمي فعاليت خود را آغازكرده است. شايان توجه است كه براساس آخرين قانون مؤسسه استاندارد، رياست شوراي عالي استاندارد بعهده رئيس جمهور است و اعضاي آن وزيران هفت وزارتخانه اند.

يمن جنوبي از انگلستان جدا شد و استقلال خود را اعلام كرد. يمن جنوبي و يمن شمالي ازسال1839ميلادي تحت نفوذ و استعماركامل انگلستان قرارگرفتند و همزمان با آن مبارزات استقلال طلبانه مردم يمن نيزآغازشد. سرانجام انگلستان درمقابل مبارزات مردم يمن استقلال اين كشور را برسميت شناخت و يمن به صورت كشوري مستقل به عضويت سازمان ملل پذيرفته شد.

پس از قدرت گرفتن كوروش هخامنشي و يورش به سرزمين بابل و تصرف آن، وي در چهاردهم اكتبر سال 539 قبل از ميلاد در پرستش‏گاه بابِل تاج‏گذاري كرد. از اين زمان بود كه پادشاهي سلسله هخامنشيان آغاز شد و حكومت شاهنشاهي در ايران بنيان‏گذاري گرديد. كوروش در ابتدا، شوش را به پايتختي خود برگزيد و سپس سالياني به جنگ با اقوام گوناگون پرداخت تا اينكه در يكي از اين جنگ‏ها زخمي شد و در سال 529 قبل از ميلاد، پس از ده سال سلطنت درگذشت. دوران حكومت سلسله هخامنشيان تا سال 330 قبل از ميلاد به مدت 200 سال به طول انجاميد و سرانجام به دست اسكندر مقدوني منقرض شد.

ويليام پن، فيلسوف برجسته انگليسي، در چهاردهم اكتبر 1644م در لندن به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات متوسطه، وارد دانشگاه آكسفورد گرديد اما تحصيلات خود را نيمه تمام گذاشت و پس از چندي با اعضاي فرقه كويْكر آشنا شد. اين عده كه انجمن دوستان ناميده مي‏شدند، طرفدار مقاومت جدي در برابر هرگونه بدي بودند. پن در سال 1681م، نقشه ايجاد يك مدينه فاضله مبتني بر وحدت و برادري را طرح‏ريزي نمود تا نمونه و سرمشقي براي همه بشريت باشد. از اين رو، از طرف پادشاه وقت انگلستان، قطعه زميني در امريكا براي اجراي اين طرح كه آن را آزمايش مقدس ناميده بود در اختيار ويليام پن قرار گرفت. در اين مستعمره كه به نام پن، پنسيلوانيا به معني جنگل پِن ناميده مي‏شد، دولتي طرح‏ريزي و اجرا گرديد كه هرچند پِنْ رهبر آن بود، ولي قدرت در اختيار مردم قرار داشت. آزادي بيان و تسامح ديني، ساخت دارالتأديب به جاي زندان، قرار دادن مجازات اعدام فقط براي جنايت و خيانت، عدم وجود طبقات اجتماعي و ارتش، حاكميت حكومت مشترك المنافع بر پايه‏هاي دوستي، عدالت و صلح، از جمله ويژگي‏هاي اين جامعه جديد بود. ميل به عدالت كه با حس ترحم در پن آميخته بود، سبب شد كه با بوميان سرخ پوست‏ارتباط يابد و با آنان قرارداد دوستي منعقد كند. ويليام پن، منطقه تحت حكومت خود را اگرچه هديه‏اي از پادشاه انگلستان بود، اما از صاحبان سرخ پوستِ آن خريداري كرد و آن را محلي براي سكونت ستمديدگان سراسر جهان قرار داد. پن، دولت مستعمره خود را مانند ساعتي مي‏دانست كه مردمي كه وي رهبر آنان بود، حركت و كار آن را، ميزان مي‏كردند. در اين سرزمين، مردم با جمع شدن به دور هم حق داشتند كه قوانين تازه وضع كنند و قوانين قديم را اصلاح يا لغو سازند. در حقيقت، پن، نطفه سازماني چون ملل متحد را در آن‏جا گذاشت و خود رهبري اخلاقي و سياسي آن را در دست گرفت. ويليام پن سرانجام در 30 ژوئيه 1718م در هفتاد و چهار سالگي درگذشت.

پس از استعفا و تبعيد ناپلئون بُناپارت در آوريل 1814م، كنگره تاريخي ويِن از روز چهاردهم اكتبر 1814م در ويِن پايتخت اتريش آغاز به كار كرد تا درباره متصرفات فرانسه طي جنگ‏هاي ناپلئون بُناپارت تصميم‏گيري كند. در ميانه كار كنگره ويِن، ناپلئون با فرار از تبعيدگاه خود در اواخر فوريه 1815م، بار ديگر در دوره كوتاهي معروف به حكومت صد روزه، قدرت را در دست گرفت و خود را آماده حمله به دشمنانش نمود. هرچند كه اين مسئله، روند فعاليت‏هاي كنگره ويِن را مختل نمود، اما با شكست دوباره ناپلئون از اتحاد اروپايى، كنگره ويِن كار خود را دنبال كرد. مسائلي كه كنگره با آنها روبرو بود، پيچيدگي و دشواري فراوان داشت چرا كه انقلاب فرانسه و جنگ‏هاي ناپلئون، ساختار اروپا را به كلي درهم ريخته بود. ولي آنچه بيشتر مورد توجه كنگره بود، برقرار كردن تعادل قوا براي حفظ صلح در اين قاره بود. دراين ميان، رقابت‏ها و دسيسه‏چيني‏هاي كشورهاي شركت كننده در كنگره، از پيشرفت اساسي كار، جلوگيري مي‏كرد و هر يك از آنها خواهان سهم بيشتري بودند. هم‏چنين بيشتر نمايندگان شركت كننده در كنگره مايل بودند كه تعادل قوا در اروپا به دوران قبل از انقلاب كبير فرانسه برگردد و سلاطين و فرمان‏رواياني را در كشورهاي مختلف روي كار آورند كه قبل از انقلاب فرانسه بوده‏اند. كشورهاي فاتح نيز هر يك، باجي در كنگره ويِن گرفتند و از كلاه امپراتوري متلاشي شده ناپلئون، نمدي به دست آوردند. بدين ترتيب كنگره ويِن نوعي پيروزي دولت‏هاي بزرگ و پيشرفت رژيم‏هاي سلطنتي عليه جمهوريت در اروپا بود. كنگره ويِن سرانجام در نهم ژوئن 1815م به كار خود پايان داد.

دوايت آيزنهاور، سي و چهارمين رئيس‏جمهور امريكا، در چهاردهم اكتبر 1890م در ايالت تگزاس امريكا به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات خود در دانشگاه نظامي واشينگتن، وارد ارتش شد و در جنگ جهاني اول، به عنوان افسر نيروي زميني شركت داشت. آيزنهاور در طي سال‏هاي بعد مدارج ترقي نظامي را پشت سر گذاشت به طوري كه در اوايل جنگ جهاني دوم، رياست ستاد مشترك ارتش امريكا و در سال 1942م رأساً فرماندهي نيروهاي امريكايى شركت كننده در جنگ را بر عهده گرفت. وي هم‏چنين در سال 1943م، به فرماندهي عالي نيروهاي متفقين انتخاب شد و پس از پايان جنگ، در سال 1950م، فرمانده سازمان پيمان آتلانتيك شمالي، ناتو گرديد. آيزنهاور در نهايت در انتخابات رياست جمهوري امريكا در پائيز سال 1952م شركت جست و از طرف حزب جمهوري‏خواه امريكا، در 63 سالگي به كاخ سفيد راه يافت. اگرچه آيزنهاور عضوي از حزب جمهوري‏خواه امريكا بود و بعد از بيست سال زمام‏داريِ دموكرات‏ها، به رياست جمهوري امريكا رسيد، اما در واقع هيچ تفاوتي ميان ايده‏ها و عملكردهاي سياسي و اقتصادي او با رؤساي جمهور دموكراتِ قبل از او وجود نداشت. آيزنهاور از حاميان سرسخت سرمايه‏داري به شمار مي‏رفت و در دوران حكومت خود، همواره نقش واسطه بين شركت‏هاي بزرگ سرمايه‏داري و رهبران سياسي را بازي مي‏كرد. دوران هشت ساله حكومت دوايت آيزنهاور، مملو از حوادث بزرگ و كوچك بود كه نخستين و مهم‏ترين اين حوادث، ادامه جنگ خونين و مرگبار كره بود كه در نهايت با تلفات كمرشكن دو طرف و حاميان شرقي و غربي آن پايان پذيرفت. آيزنهاور قصد داشت به هر طريق ممكن، انتقام تلفات سنگين سربازان خود و نيروهاي چند مليتي سازمان ملل را از سران كمونيست چين و شوروي بگيرد. وي به توصيه اكيد مشاوران سياسي و نظامي خود تصميم گرفته بود حضور نظامي امريكا در منطقه آسيا به ويژه جنوب شرقي اين قاره را تقويت كند و از طرف ديگر تلاش فراواني كرد تا دولت‏هاي اين منطقه را در اتحاديه‏هاي نظامي - سياسي در چارچوب منافع غرب متشكل گردانَد. از اين رو پيمان امنيتي سيتو و سنتو را با هدف جبهه‏گيري در برابر نفوذ كمونيسم در قاره آسيا بين كشورهاي جنوب شرقي آسيا و خاورميانه در سال‏هاي 1954 و 1955م تشكيل داد. اما تأسيس پيمان نظامي - اقتصادي ورشو توسط سران بلوك شرق در سال 1955م پاسخي به تلاش‏هاي آيزنهاور در محدود كردن كمونيسم بود كه رقابت و جنگ سرد دو قطب غرب و شرق را فزوني بخشيد. از اين رو، دوايت آيزنهاور با تصويب دكترين خود در پنجم ژانويه 1957م اجازه يافت به هر دولتي كه به كمك نظامي و يا حتي به مداخله نظامي امريكا احتياج داشت، فوراً ياري رسانَد. دكترين آيزنهاور كه با هدف ايجاد پايگاه سياسي - نظامي در خاور دور، خاورميانه و خاورنزديك تنظيم شده بود، نقطه آغاز فعال شدن ديپلماسي امريكا در خاورميانه و خليج‏فارس به شمار مي‏رفت. فعاليت سازمان سيا در دوران رياست جمهوري آيزنهاور، از گسترش زيادي برخوردار بود به طوري كه در كمتر از يك سال، امريكا به كمك عوامل داخلي خود در ايران و گواتمالا دست به كودتا زد و دولت‏هاي آن كشورها را سرنگون كرد. در دوران زمام‏داري آيزنهاور، رابطه امريكا و كوبا نيز تيره‏تر شد و به جنگ تبليغاتي شديدي بين دو طرف انجاميد. هم‏چنين دخالت سازمان سيا در كشور زئير باعث بركناري و قتل پاتريس لومومبا، قهرمان استقلال اين كشور افريقايى گرديد. در زمان حاكميت آيزنهاور، سازمان جاسوسي امريكا (سيا)، به عنوان تنها مرجع تصميم گيرنده سياست داخلي و خارجي ايالات متحده امريكا عمل مي‏كرد. دوايت آيزنهاور دو دوره كامل يعني تا سال 1961م رياست جمهوري امريكا را بر عهده داشت و سرانجام هشت سال بعد در 28 مارس 1969م در هفتاد و نه سالگي درگذشت.

با روي كار آمدن هيتلر به عنوان صدر اعظم در آلمان و نگرانيِ به وجود آمده در سراسر اروپا از برنامه‏هاي نظامي او، كشورهاي بزرگ اروپايى طي اجلاس خلع سلاح، با نظامي شدن آلمان، مخالفت كردند. پيش از اين، در پايان جنگ جهاني اول و طي قرارداد صلح وِرساي، نيروها وتجهيزات نظامي آلمان بسيار محدود شده بود و اين امر هيتلر و ديگر مقام‏هاي نازي را به شدت خشمگين ساخت. در اين ميان، پس از به رسميت شناختن حقوق مساوي آلمان با ساير دول اروپايى، عملكرد هيتلر و شتابزدگي وي در مسلح كردن آلمان باعث مخالفت دولت‏هاي متفقين شد. اين امر باعث عكس‏العمل هيتلر گرديد و پس از خروج آلمان از كنفرانس خلع سلاح، وي در چهاردهم اكتبر 1933م خروج اين كشور از جامعه ملل را نيز اعلام كرد. اين امر در حالي صورت گرفت كه جامعه ملل ناتواني خود را در حل مسائل بين‏المللي به ثبوت رسانده بود و خروج آلمان از اين سازمان، به خودي خود اهميت چنداني نداشت. ولي تصميم آلمان بر خروج از جامعه ملل، نفي قرارداد ورساي را هم دربر داشت و آن موقع كمتر كسي اين معني را از اقدام هيتلر دريافت. در حقيقت، هيتلر با كناره‏گيري از مجامع بين المللي، به نوعي خودمختاري در تصميمات داخلي و خارجي دست پيدا كرد و خود را از تقيّدات ناشي از معاهدات بين المللي آزاد نمود. در نهايت، تصميم هيتلر براي خروج از جامعه ملل، طي يك همه پرسي در دوازدهم نوامبر آن سال، با اكثريت 95 درصدي آلماني‏ها، مورد پذيرش قرار گرفت و راه را براي جولان هيتلر در داخل و خارج از آلمان فراهم ساخت.

فيلد مارشال اروين رومل، فرمانده ارشد ارتش آلمان نازي، در سال 1891م در آلمان به دنيا آمد و از جواني وارد ارتش شد. وي در سال 1933م آجودان مخصوص هيتلر شد و به دستور هيتلر، لهستان و فرانسه را در آغاز جنگ جهاني دوم، در حداقل زمان، فتح كرد. وي پس از چندي سرزمين‏هاي اسلامي شمال افريقا را مورد تاخت و تاز قرار داد و توانست ارتش انگلستان را تا شمال مصر عقب برانَد. به همين دليل به درجه فيلْدْ مارشالي ارتقا يافت. اما در پي حملات متقابل نيروهاي انگلستان و نرسيدن تجهيزات كافي به ارتش آلمان در شمال افريقا، رومل عقب‏نشيني كرد و از اين نقطه بود كه سرنوشت جنگ جهاني دوم تغيير نمود. اروين رومل در سال 1944م پس از شكست‏هاي پي در پي در شمال افريقا، به دستور هيتلر، فرمانده خطوط دفاعي آلمان در ايتاليا و بالكان شد. در اين زمان، ترور نافرجام هيتلر، سوءظن ديكتاتور آلمان را نسبت به او برانگيخت. در اين حال، هيتلر خود در مورد دستگيري و محاكمه رومل كه شهرت و محبوبيت زيادي در آلمان داشت، دچار ترديد شد. تا اين‏كه با ارسال كپسول زهري براي او، پيغام داد كه به جاي محاكمه وي به عنوان خيانت به آلمان، ترجيح مي‏دهد كه خود به زندگيش خاتمه دهد. مارشال اروين رومل آخرين هديه پيشوا را پذيرفت و با خوردن كپسول زهر در حضور فرستادگان هيتلر، در 14 اكتبر 1944م در 53 سالگي به حيات خود پايان داد. رومل به علت جنگ‏هايي كه در صحراهاي افريقا كرد، به روباه صحرا معروف گرديد.

سازمان بين‏المللي استاندارد از جمله مجامعي است كه بعد از جنگ جهاني دوم در 14 اكتبر 1946م تأسيس شده است. اين سازمان كه براساس حروف اول آن، "ايزو" ناميده مي‏شود، مهم‏ترين سازمان جهاني در رشته تدوين و تعميم استاندارد در سطح بين‏المللي است. "ايزو" در تمام رشته‏ها به جز رشته برق و الكترونيك و مواد دارويى فعاليت دارد و رشته‏هاي ياد شده بر عهده دو سازمان بين‏المللي الكترونيك و سازمان بهداشت جهاني است. علاوه بر كميته‏هاي فني، تعدادي كميته‏هاي عمومي نيز زير نظر شوراي ايزو تشكيل شده تا درباره مسائل عمومي، فني و اداري اين سازمان بررسي و مطالعه نمايند. پيشنهادات اين كميته‏ها براي تصويب، به شورا عرضه مي‏گردد. مقر سازمان بين‏المللي استاندارد در شهر "ژنو" واقع در كشور سوئيس است.

در چهاردهم اكتبر 1953م، صهيونيست‏هاي مسلح با يورش به روستاي قُبيه در كرانه باختري رود اردن، به قتل عام اهالي روستا پرداختند. اين صهيونيست‏ها كه تحت فرماندهي آريل شارون نژادپرست افراطي، اين حملات را انجام دادند، ده‏ها خانه و يك مدرسه را منهدم كرده و چهل و دو زن، مرد و كودك فلسطيني را به خاك وخون كشيدند.

جوليوس كامْبارايْكه نايْرِرِه رئيس‏جمهور پيشين تانزانيا، يكي از 26 فرزند رئيس يك قبيله تانزانيايى بود كه در سال 1922 متولد شد، وي پس از طي تحصيلات خود، در ابتدا به تدريس پرداخت تا اين‏كه در سال 1955م وارد عرصه سياسي گرديد و حزب اتحاديه ملي افريقايى تانزانيا را تشكيل داد. اين حزب به سرعت توانست نفوذ اجتماعي فراواني به دست آورد و در مبارزات استقلال‏طلبانه مردم تانگانيكا كه بخشي از تانزانياي كنوني است به پيروزي رسد. نايرره در سال 1961م با استقلال تانگانيكا از سلطه استعماري انگليس به نخست‏وزيري رسيد و در سال بعد، رئيس جمهور تانگانيكا شد. با تلاش وي، تانگانيكا و جزيره زنگبار در سال 1964م متحد شده و جمهوري تانزانيا را تشكيل دادند. وي هم‏چنين از اين زمان رئيس جمهوري تانزانيا شد. نايرره در سال‏هاي قبل از استقلال زيمبابْوه، از جمله پايگاه‏هاي اصلي آموزش چريك‏هاي مخالف حكومت تحت‏الحمايه انگليس در آن كشور بود. در سال 1978، با حمله اوگاندا به خاك تانزانيا، جنگ ميان دو كشور در گرفت. اما نايرره با فرماندهي خود توانست به سرعت نيروهاي اوگاندايى را سركوب كند و با اخراج آنان از كشور، نيروهاي خود را وارد اوگاندا نمايد كه به سرنگوني دولت وقت و تشكيل دولت جديدي منجر شد. نايرره تا 5 نوامبر 1985م به مدت 24 سال رئيس جمهور تانزانيا بود و در اين تاريخ از قدرت كناره گرفت، با اين حال وي تا زمان مرگ، در تانزانيا و جنوب و شرق افريقا از نفوذي فراوان برخوردار بود. جوليوس نايرره در دوران رهبري خود بر تانزانيا، ضمن حفظ روابط نزديك با انگلستان و عضويت در جامعه كشورهاي مشترك المنافع انگليس، اصول اقتصاد سوسياليستي را در اين كشور افريقايى پياده كرد و به كمك كشورهاي سوسياليستي، صنايع سبك و راه‏هاي ارتباطي تانزانيا را توسعه داد. ولي تجربه اقتصاد دولتي در اين كشور نيز مانند ساير كشورهاي سوسياليست موفق نبود و مدتي پس از كنار رفتن نايرره از قدرت، اين كشور به سوي اقتصاد آزاد روي آورد. جوليوس كامبارايكه نايرره سرانجام در چهارده اكتبر 1999م در هفتاد و هشت سالگي درگذشت.

/س